Bierestafette

Zo stevig als dat maar kan sta je in lichtelijk aangeschoten toestand in Elektra op het podium aan de biertafel. Je kijkt om je heen. Links en rechts van je staan je dispuutsgenoten, tegenover je staan je tegenstanders en als je verder kijkt zie je tientallen leden en honderden glazen bier. Als de wedstrijdglazen worden klaargezet beginnen oksels te klotsen en je handen te trillen, maar het is niet erg want niemand ziet het door het jasje wat je op de groei gekocht hebt. Kijkend naar de Olifant met de Bierlaars maak je snel een schietgebedje, waarna de scheidsrechter vraagt of jij en je teamgenoten er klaar voor zijn. Dat zijn jullie. Met een harde klap zet de scheidsrechter het glas op tafel en de spelers beginnen te zuipen. Je eerste twee teamgenoten doen het super, het bier glijdt hun keeltjes in zonder ook maar enige spil of slijm. De snelheid neemt echter af bij de derde en vierde teamgenoten en hier begin je dan ook lichtelijk in paniek te raken terwijl de tegenstanders voorlopen. Je hart begint sneller te kloppen als je voorganger gulzig begint te lurken van het bier en het lege glas op het hoofd zet. Je bent aan de beurt. Je gaat ervoor. Je gaat voor de winst. Behendig zet je je lippen aan het glas en verzwelg je het glas bier al hurkend. De benen branden, het hoofd draait en het bier komt terug door je neus - maar je zet door voor die oh-zo-belangrijke inhaalslag. Kuchend en proestend zet je met al je kracht, nog voordat je tegenstander de kans krijgt, het glas op tafel. Je voelt je de machtigste persoon van Pylades, want je weet: ik ben de winnaar van de Bierestafette van ‘t Pruik.